| ดอยผาแพร่
ตำนาน...แห่งภูผา...แนวป่าอัญมณี -แห่งหมู่บ้านกาศผาแพร่- อำเภอร้องกวาง |
| ::ดอยผาแพร่::
ดอยผาแพร่ เป็น ดอยภูเขาหินผาลูกหนึ่งขนาดใหญ่พอสมควร ซึ่งตั้งอยู่ห่างกับวัดกาศผาแพร่ ในทางทิศตะวันออก ตั้งอยู่กลางทุ่งนาแบบเดี่ยวๆ โดยมีทุ่งนาและเรือกสวนรายล้อม สภาพธรรมชาติโดยรอบบริเวณค่อนข้างมีความอุดมสมบูรณ์มีความร่มเย็นเป็นอย่างมาก เป็นแหล่งทำมาหาเลี้ยงชีพของชาวบ้านกาศผาแพร่มาแต่ยาวนาน ในสมัยก่อนนั้นได้มีการสร้างเตาเผาปูนขึ้นที่นี่ เพื่อนำหินผามาเผาให้เป็นปูนขาวสำหรับใช้เป็นส่วนผสมในปูนหมากแดง ซึ่งผู้เฒ่าผู้แก่ในสมัยอดีตนิยมเคี้ยวหมากกันมาก และทำปูนหมาก เผาและตำปูน แช่น้ำเองก่อนที่จะนำสีแดงที่หาได้จากธรรมชาติมาผสมอีกทีหนึ่ง มีสีแดงสวยกลิ่นหอมแบบปูนเป็นธรรมชาติ ซึ่งนี่เป็นส่วนหนึ่งของคำบอกเล่าของชาวบ้านที่อาศัยอยู่ที่นี่.(มุมมองของผู้เขียน)
|
 |
| ภาพถ่ายดอยผาแพร่ |
ภาพข้างบนนี้เป็นอีกมุมมองหนึ่งของดอยผาแพร่ ทางด้านทิศเหนือ ก็จะเห็นได้ว่ามีทุ่งนาที่ชาวบ้านในพื้นที่ได้ทำการเกษตรอย่างเช่น ข้าวโพด เป็นการปลูกพืชหมุนเวียนหลังจากเสร็จสิ้นฤดูเก็บเกี่ยวนาข้าว ภูมิทัศน์ที่เห็นแลดูเป็นที่ร่มเย็นอย่างมาก เนื่องจากมีภูเขาตั้งอยู่ท่ามกลางทุ่งนา
 |
| มีบางคนมักจะเล่าว่า เมื่อสมัยก่อนหน้านั้นกลุ่มคนที่จะเข้าไปทำปูนเผาหินปูน ตำปูนทำปูนหมากแดงนั้น ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายผู้มีอายุเสียส่วนใหญ่ หรือใครก็ได้ที่ไม่ใช่ผู้หญิงสตรีเพศเข้าไปในที่บริเวณนี้ ในขณะที่มีการเผาหินปูนอยู่นั้น ผู้หญิงมักจะถูกสั่งห้ามเข้าไปใกล้หรือคิดว่าจะไปดูใกล้ๆ ก็ตามคนเล่าให้ฟังไม่รู้ว่าทำไม เพียงแต่เขาบอกว่า "ห้ามแม่ญิงเข้าใกล้เด็ดขาด มะผาจะบ่สุก" ในคำพูดเช่นนั้นที่กล่าวมามีใจความว่า การห้ามผู้หญิงทุกคนเข้าไปใกล้เตาเผาหินปูน ไม่เช่นนั้นการเผาหินปูนมันจะไม่ได้ตามที่ต้องการ คือก้อนผาหินที่กำลังเผาอยู่นั้นมันจะไม่สุก ตามความเชื่อบางอย่าง แต่อาจไม่เป็นจริงก็ได้แล้วก็หัวเราะ "แต๊นา" จริงนะ พวกผู้ชายเขาห้ามผู้หญิงเขาไปผาจะไม่สุก(แล้วแต่ทัศนะคติ) บ้างก็เล่าว่า ดอยผาแพร่นี้มีถ้ำ ซึ่งก็คงเป็นจริงอย่างที่เขาว่ากัน ว่ากันว่าการที่จะเข้าไปในถ้ำนั้นได้ ต้องโรยตัวด้วยเชือกหรือเถาวัยล์ลงไปยังปากถ้ำ ซึ่งต้องอาศัยความระมัดระวังเป็นพิเศษ บ้างเล่าว่าในถ้ำนั้นมีแกลบที่เป็นเปลือกข้าว เช่นเดียวกับ ที่ ดอยผาคอก (ถ้ำแกลบ) นั่นเอง มีหม้อไห ทัพพี แว่นหวีกระจก มีดดาบ แหวน เป็นของใช้ของคนสมัยโบราณที่อาจยังคงสภาพดี ต่างก็เล่าว่าเป็นของที่มีอาถรรพ์ ใครก็ตามที่เอาของออกจากที่นั่นมาเป็นของตนมักจะมีอันเป็นไป บ้านเรือนอยู่ไม่ได้ไม่เป็นสุข บางคนถึงตาย ต้องเอาของนั้นไปคืนไว้ที่เดิม ตามความเชื่อที่ว่ามีผีบรรพบุรุษเป็นเจ้าของ คือ "ผีนางแก๋วนางแมน" ซึ่งจะอยู่ระหว่างดอยถ้ำผาแพร่กับดอยถ้ำผาคอก บ้างก็บอกว่าก่อนว่าพระวันศีล ซึ่งเป็นวันโกนมักจะเห็นแสงลูกแก้วลอยขึ้นจากดอยผาแพร่ลอยไปที่ดอยผาคอก ลอยไปที่ดอยผาคำบ้าง ณ บริเวณที่เป็นภูผา บริเวณวัดกาศผาแพร่ หรือตามทุ่งท้องนา บางคนถึงกับเล่าว่า หากินตอนกลางคืนมักเจอแสงแก้วบ่อยมาก บางคนถึงกับถูกไล่ตามหลังต้องวิ่งหนีเข้าบ้านขวัญกระเจิงเลยทีเดียว (แต่ผู้เขียนอยู่ที่นี่กลับไม่เคยพบเห็นสิ่งที่เหนือธรรมชาติหรือเหนือคำอธิบายด้วยวิทยาศาสต์แต่อย่างใด) อย่างไรก็ตามนี่เป็นเรื่องเล่าที่อยากถ่ายทอดให้ผู้ที่สนใจเท่านั้น |
เรียบเรียงเมื่อ วัน อังคาร ที่ 26 มกราคม 2559 โดย ณัฐพล ถุงแก้ว หากมีข้อผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ด้วย |
